Θέμα: Καθυστέρηση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών.

Περίληψη: Αβάσιμοι οι εκ του 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ και Ε΄ του ΚΠΔ λόγοι αναίρεσης.

Αριθμός 250/2016

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Z’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δήμητρα Μπουρνάκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Βασίλειο Καπελούζο, Πάνο Πετρόπουλο και Δημήτριο Γεώργα, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Δεκεμβρίου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεώργιου Μπόμπολη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Γ. Τ. του Χ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασίλειο Φαλαγκαράκη, για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 16987/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Μαΐου 2015 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 601/2015.

Αφού άκουσε

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η καταδικαστική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ΚΠΔ, όταν αναφέρονται σ’ αυτήν, με πληρότητα σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Επίσης, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.

Περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του α.ν. 86/1967, ορίζεται ότι "όποιος υπέχει νόμιμη υποχρέωση καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών, που βαρύνουν τον ίδιο, ασχέτως ποσού, προς τους υπαγόμενους στο Υπουργείο Εργασίας οποιασδήποτε φύσεως οργανισμούς κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής ασφαλίσεως ή ειδικούς λογαριασμού και δεν καταβάλει αυτές εντός μηνός, αφότου έχουν καταστεί απαιτητές προς τους ως άνω οργανισμούς, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δέκα χιλιάδων δραχμών, ενώ, κατά την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, όποιος παρακρατεί ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων σε αυτόν, με σκοπό αποδόσεως στους κατά την παρ. 1 οργανισμούς και δεν καταβάλει ή δεν αποδίδει αυτές προς τους ανωτέρω οργανισμούς εντός μηνός αφότου έχουν καταστεί απαιτητές, τιμωρείται για υπεξαίρεση με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δέκα χιλιάδων δραχμών". Με τη διάταξη του άρθρου 33 του Ν. 3346/2005, όπως αντικ. με το άρθρο 30 του ν. 3904/2010 "εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις, που ισχύει κατά το άρθρο 38 αυτού από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 23-12-2010 (ΦΕΚ τ.Α’ 218) ορίζεται ότι "I. Για την εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του α.ν. 86/1967 απαιτείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών, που βαρύνουν τον υπόχρεο (εργοδοτικών), να υπερβαίνει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ. 2. Για την εφαρμογή της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του α.ν. 86/1967 απαιτείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων που παρακρατούνται να υπερβαίνει το ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ". Πέραν αυτών, από τις διατάξεις του άρθρου 26 παρ. 1 και 5 του α.ν. 1846/1951,όπως έχουν τροποποιηθεί, προκύπτει ότι, για τη καταβολή των εισφορών των ασφαλισμένων επί παρεχόντων εξαρτημένη εργασία, ευθύνεται ο εργοδότης, ο οποίος υποχρεούται, κατά την πληρωμή των μισθών, να παρακρατεί τα τμήματα των εισφορών, που βαρύνουν τους ασφαλισμένους. Ως εργοδότης νοείται, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 5 του α.ν. 1846/1951, ένα ή περισσότερα φυσικά ή νομικά πρόσωπον για λογαριασμό των οποίων τα υπαγόμενα στην ασφάλιση πρόσωπα παρέχουν την εργασία τους. Για την καταβολή των άνω εισφορών, όταν εργοδότης είναι ανώνυμη εταιρία, υπόχρεος είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος αυτής αλλά και ο διευθυντής της, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 115 του ν. 2238/1994 και 4 παρ. 4 ν. 2556/1997, όπως αντικ. από το άρθρο 61 παρ. 2 ν. 2676/1999. Προς την ιδία ουσιαστική κατεύθυνση κινήθηκε και η ρύθμιση της παρ. 7 του α.ν. 86/1967, η οποία παρ.7 προστέθηκε με το άρθρο 25 του ν. 4075/ 2012 και η οποία ορίζει "Για εργοδότες μη φυσικά πρόσωπα που δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές υπέρ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή των φορέων ή κλάδων ή λογαριασμών των οργανισμών των οποίων τις εισφορές εισπράττει ή συνεισπράττει το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ως αυτουργοί των αδικημάτων του παρόντος άρθρου θεωρούνται: α) Στις ημεδαπές ανώνυμες εταιρίες, οι πρόεδροι των Δ.Σ., οι διευθύνοντες ή εντεταλμένοι ή συμπράττοντες σύμβουλοι, οι διοικητές, οι γενικοί διευθυντές ή διευθυντές και γενικά κάθε πρόσωπο εντεταλμένο είτε άμεσα από το νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση στη διοίκηση ή διαχείριση αυτών. Αν ελλείπουν όλα τα παραπάνω πρόσωπα, ως αυτουργοί θεωρούνται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των εταιριών αυτών, εφόσον ασκούν πράγματι προσωρινά ή διαρκώς ένα από τα καθήκοντα που αναφέρονται πιο πάνω. Εξάλλου, κατά το άρθρο 115 παρ.1 του ν. 2238/1994, τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, διαχειριστές ή διευθύνοντες σύμβουλοι και εκκαθαριστές των ημεδαπών ανωνύμων εταιρειών ή συνεταιρισμών κατά το χρόνο της διάλυσης ή συγχώνευσης τους ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα, σύμφωνα με τον παρόντα καθώς και του φόρου που παρακρατείται ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσης τους. Με την παρ.4 του άρθρου 4 του ν. 2556/1997 όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 άρθρο 69 ν. 2676/1999, οι διατάξεις του άρθρου 115 του ν. 2238/1994 όπως ισχύουν κάθε φορά, που αναφέρονται στην ευθύνη των διοικούντων νομικά πρόσωπα για την καταβολή των φόρων που οφείλουν στο δημόσιο τα πρόσωπα αυτά, εφαρμόζονται κατ` αναλογία και για την καταβολή των οφειλομένων στο ΙΚΑ ασφαλιστικών εισφορών.

Τέλος, κατά το άρθρο 16 του κανονισμού ασφαλίσεως του ΙΚΑ, ως χρόνος καταβολής των εισφορών ορίζεται, το ημερολογιακό τέλος του μηνός εντός του οποίου παρασχέθηκε η εργασία ή υπηρεσία, κατά δε το άρθρο 26 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951, ο υπόχρεος πρέπει να καταβάλει τις εισφορές στο ΙΚΑ, μέχρι το τέλος του επόμενου μηνός από το χρόνο που έχει ορισθεί. Από τις παραπάνω διατάξεις συνάγονται τα παρακάτω: α) για τη στοιχειοθέτηση των εγκλημάτων της μη έγκαιρης καταβολής των εργοδοτικών και εργατικών εισφορών απαιτείται να προσδιορίζεται στην καταδικαστική απόφαση, η συγκεκριμένη οφειλή του εργοδότη που απασχολεί προσωπικό, για ασφαλιστικές εισφορές που βαρύνουν τον ίδιο και τους εργαζόμενους σ’ αυτόν, καθώς και μη καταβολή των σχετικών ποσών εντός μηνός αφότου κατέστησαν απαιτητά στον Ασφαλιστικό Οργανισμό, που είναι ασφαλισμένο το απασχολούμενο προσωπικό. Πρόκειται συνεπώς για γνήσια εγκλήματα, παραλείψεως, τα οποία συντελούνται με την παράλειψη της εμπρόθεσμης καταβολής των παραπάνω εισφορών μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από το ημερολογιακό τέλος κάθε μήνα, που παρασχέθηκε η εργασία, β) αναφορά, επί εργοδότη νομικού προσώπου (εταιρείας) της μορφής του νομικού προσώπου ή της εταιρείας και των πραγματικών περιστατικών, από τα οποία προκύπτει η ιδιότητα και η θέση που είχε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος στην εταιρεία κατά το χρόνο τελέσεως της αξιόποινης πράξης. γ) όταν πρόκειται για εργοδότη ανώνυμη εταιρία, πρέπει να διευκρινίζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση αν ο κατηγορούμενος, κατά το καταστατικό της εταιρείας ή με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της, ήταν διευθύνων σύμβουλος αυτής, κατά τον ενδιαφέροντα κρίσιμο χρόνο, ώστε να ανακύπτει νομική υποχρέωσή του να παρακρατεί τις εισφορές των εργαζομένων και να αποδίδει αυτές, μαζί με τις αντίστοιχες εργοδοτικές της επιχειρήσεως, στο ΙΚΑ, μόνη δε η αναφερόμενη στο σκεπτικό ιδιότητα του απλού εργοδότη της εταιρείας αυτής, δεν καθιστά, άνευ άλλου, τον κατηγορούμενο αυτόν υπόχρεο καταβολής των ως άνω εισφορών. Ειδικότερα, όταν πρόκειται για ασφαλιστικές εισφορές που έχουν γεννηθεί μέχρι τις 11-4-2012, και οφείλουν ανώνυμες εταιρείες, υπόχρεος για την καταβολή τους είναι μόνο ο διευθύνων σύμβουλος αυτής, ενώ για ασφαλιστικές εισφορές που έχουν γεννηθεί μετά τις 11-4-2012, και οφείλουν ανώνυμες εταιρείες, υπόχρεοι για την καταβολή τους είναι τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παρ. 7 του α.ν. 86/1967, ήτοι οι διευθύνοντες ή εντεταλμένοι ή συμπράττοντες σύμβουλοι, οι διοικητές, οι γενικοί διευθυντές ή διευθυντές και γενικά κάθε πρόσωπο εντεταλμένο είτε άμεσα από το νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση στη διοίκηση ή διαχείριση αυτών. Αν ελλείπουν όλα τα παραπάνω πρόσωπα, ως αυτουργοί θεωρούνται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των εταιριών αυτών, εφόσον ασκούν πράγματι προσωρινά ή διαρκώς ένα από τα καθήκοντα που αναφέρονται πιο πάνω. Αν δεν υπάρχει αναφορά τέτοιων περιστατικών, η αιτιολογία της καταδικαστικής αποφάσεως είναι ελλιπής και ιδρύεται λόγος αναιρέσεως.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αριθμό 16987/2015 απόφαση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που εξέδωσε αυτήν, δικάζοντας κατ’ έφεση, καταδίκασε τον κατηγορούμενο, ήδη αναιρεσείοντα, ως Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο Ανώνυμης εταιρείας, για μη έγκαιρη καταβολή στο ΙΚΑ εργοδοτικών και εργατικών εισφορών της ανώνυμης εταιρείας, σε συνολική ποινή φυλακίσεως δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία μετέτρεψε σε χρηματική και επιπλέον σε συνολική χρηματική ποινή έξι χιλιάδων (6.000 Το ως άνω Τριμελές Πλημμελειοδικείο, όπως προκύπτει από την παραπάνω προσβαλλόμενη απόφασή του, με συνδυασμό σκεπτικού και διατακτικού, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, δέχθηκε ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που κατ’ είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν κατά πιστή μεταφορά τα εξής: "Προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε ότι ο κατηγορούμενος έχει τελέσει την πράξη που του αποδίδει το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος διότι στην Αθήνα ως Πρόεδρος και Διεθνής Σύμβουλος της Εταιρείας "Ιδιωτικό ΙΕΚ ‘ ... ΑΕ" αν και αποτελούσε από 1/4/2013 έως 31/8/2013 προσωπικό με σχέση εξαρτημένης εργασίας δεν κατέβαλε ως όφειλε 94059,99 € για εργοδοτικές εισφορές και 47029,99 € για εργατικές εισφορές. Το γεγονός ότι είχε παραιτηθεί ο εκκαλών από τη διοίκηση της άνω εταιρείας δεν ασκεί έννομη επιρροή, δεδομένου ότι το σχετικό ΦΕΚ δημοσιεύθηκε την 29/11/2013 ήτοι σε χρόνο μεταγενέστερο του επίδικου και πριν το χρόνο αυτό δεν μπορεί να αντιταχθεί κατά τρίτων πριν το χρόνο αυτό".

Ακολούθως κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι: "Στην Αθήνα την 16/10/2013 τυγχάνοντας εργοδότης της επιχείρησης με την επωνυμία ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΓΕΚ ΕΨΙΛΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΕ και Α.Μ.Ε.: ... ΥΠΟΚ/ΜΑ ΙΚΑ ..., είδος Επιχείρησης: Υπηρεσίες λοιπών επαγγελματικών σχολών (λογιστών, γραμματέων, κομμωτών κλπ.) και έχοντας απασχολήσει κατά τη χρονική περίοδο 01/04/2013 έως 31/08/2013 στην επιχείρηση του προσωπικό με σχέση εξαρτημένης εργασίας με αμοιβή, που ασφαλιζόταν στο Ίδρυμα Κοινωνικών -Ασφαλίσεων όφειλε για την ασφάλιση του άνω προσωπικού να καταβάλλει στο ΙΚΑ τις κατωτέρω εισφορές ποσού 141.089,98 ΕΥΡΩ μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες του επόμενου μήνα, εκείνου μέσα στον οποίο παρασχέθηκε η εργασία.

Για την μη καταβολή των εισφορών αυτών συντάχθηκε η με αριθμό ... ΠΕΕ συνολικού ποσού εισφορών 141.089,98 ΕΥΡΩ.

1)’ Εχοντας νόμιμη υποχρέωση καταβολής των βαρυνουσών (ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ) ασφαλιστικών εισφορών, ποσού 94.059,99 ΕΥΡΩ, δεν κατέβαλε αυτές στον άνω Οργανισμό μέσα στο μήνα κατά τον οποίο οι εισφορές έγιναν απαιτητές. 2) Εχοντας παρακρατήσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργασθέντων στην επιχείρησή του (ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ) ποσού 47.029,99 ΕΥΡΟ με σκοπό να αποδώσει αυτές στον άνω Οργανισμό, δεν τις κατέβαλε σ αυτόν μέσα στο μήνα κατά τον οποίο αυτές έγιναν απαιτητές, κατέστη γι αυτές τιμωρητέος για υπεξαίρεση".

Με τις παραδοχές αυτές, το ως άνω δευτεροβάθμιο δικαστήριο διέλαβε στην προσβαλλόμενη από τον αναιρεσείοντα απόφασή του την απαιτούμενη από το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, καθόσον ανελέγκτως έκρινε ότι ο αναιρεσείων κατά τον κρίσιμο χρόνο τελέσεως των πράξεων τούτων, την 16-10-2013, για εισφορές της εργοδότριας ανώνυμης εταιρείας χρονικού διαστήματος από 1-4-2013 μέχρι 31-8-2013, ήταν Πρόεδρος του ΔΣ και Διευθύνων Σύμβουλος της εργοδότριας ΑΕ και δεν κατέβαλε αυτές προς το ΙΚΑ. Δέχτηκε ακόμη, ότι "το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είχε παραιτηθεί από τη διοίκηση της άνω εταιρείας δεν ασκεί έννομη επιρροή, δεδομένου ότι το σχετικό ΦΕΚ δημοσιεύτηκε την 29-11-2013 ήτοι σε χρόνο μεταγενέστερο του επίδικου και πριν το χρόνο αυτό δεν μπορεί να αντιταχθεί κατά τρίτων περί το χρόνο αυτό". Η ιδιότητα δε του Πρόεδρου του ΔΣ και Διευθύνοντος Συμβούλου της εργοδότριας ανώνυμης εταιρείας, προσδίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 18 και 22 του κωδικοποιημένου ν. 2190/1920, δια της εκλογής ΔΣ και της συγκρότησής του σε σώμα, ενώ για τους τρίτους η εκλογή ισχύει από τη δημοσίευση στο ΓΕΜΗ, κατά τα άρθρα 1,6,16 και 18 του ν. 3419/2005 "περί εμπορικού μητρώου. Στη Μερίδα καταχωρίζονται και δημοσιεύονται κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 16 παρ. 1, προκειμένου για κεφαλαιουχικές εταιρείες με έδρα την ημεδαπή, εκτός άλλων στοιχείων και γ) ο διορισμός, η αποχώρηση, καθώς και τα ατομικά στοιχεία των προσώπων τα οποία, είτε ως όργανο προβλεπόμενο από το νόμο, είτε ως μέλη τέτοιου οργάνου, αα) έχουν την εξουσία να δεσμεύουν την εταιρεία έναντι τρίτων. .. ββ) εκπροσωπούν την εταιρεία ενώπιον των δικαστηρίων, γγ) συμμετέχουν στη διοίκηση, στην εποπτεία ή στον έλεγχο της εταιρείας". Οι άνω ειδικά επιβαλλόμενες διατυπώσεις δημοσιότητας εγγραφής στο ΓΕΜΗ, όμως αφορούν την εμπορική δημοσιότητα, και κατά τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ.1 , γγ του άνω ν. 3419/2005 "περί Εμπορικού Μητρώου", δεν θίγονται οι διατάξεις της ειδικής νομοθεσίας οι οποίες προβλέπουν διατυπώσεις δημοσίευσης των καταχωρήσεων και δη του άρθρου 7 β , παρ.1 α , β, 4,11 του ν. 2190/1920, για καταχώρηση στο ΦΕΚ/ΤΑΕ ΕΠΕ, και σύμφωνα με το αναγνωσθέν στο ακροατήριο του δικαστηρίου της ουσίας και επισκοπούμενο με αρ. .../29-11-2013 ΦΕΚ/ΤΑΕΕΠΕ, προκύπτει ότι, λόγω παραίτησης του κατηγορουμένου, καταχωρήθηκε στο ΓΕΜΗ την 17-5-2013 η από 3-1-2012 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης εκλογής νέου ΔΣ της παραπάνω υπόχρεης ανώνυμης εταιρείας και το από 8-2-2013 πρακτικό εκλογής του νέου ΔΣ αυτής, στο οποίο δεν μετέχει ο κατηγορούμενος, που μετείχεν προηγουμένως. Όμως ως Πρόεδρος παρέμεινε μέχρι τότε που δημοσιεύτηκε στο ανωτέρω με αρ. .../29-11-2013 ΦΕΚ/ΤΑΕΕΠΕ, ήτοι μέχρι 29-11-2013. Ήταν ποινικά υπεύθυνος και παρέμενε κατά το χρόνο τελέσεως των ένδικων αξιοποίνων πράξεων και μέχρι 29-11-2013 ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, όπως ορθά δέχθηκε και η προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ από τα πρακτικά συνεδριάσεως που παραδεκτά επισκοπούνται, προκύπτει ότι δεν προβλήθηκε εκ μέρους του κατηγορουμένου ισχυρισμός, ότι η προς της άνω δημοσιεύσεως αλλαγής προσώπων του ΔΣ της ΑΕ στο παραπάνω .../29-11-2013 ΦΕΚ/ΤΑΕΕΠΕ ΕΠΕ, γενομένη καταχώρηση παραίτησης και αλλαγής μελών του ΔΣ στο ΓΕΜΗ την 17-5-2013, ήταν γνωστή στο ΙΚΑ, ώστε να αντιταχθεί τούτο υπό του κατηγορουμένου νόμιμα, κατά το άρθρο 78§13 7β του ν. 2190/1920.

Υπό τις παραδοχές αυτές ορθά εφαρμόσθηκαν οι άνω διατάξεις και η αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως είναι πλήρης, αφού αιτιολογήθηκαν τα καθήκοντα του αναιρεσείοντος ως Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της υπόχρεης ΑΕ, τα οποία και άσκησε με την ιδιότητά του αυτή και τα οποία πήγαζαν από τις άνω αρμοδιότητες που του είχε αναθέσει το ΔΣ της εταιρείας και κατά το χρόνο τελέσεως των παραπάνω αξιοποίνων πράξεων. Επομένως, οι εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Ε’ και Δ’ του ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των άνω ουσιαστικών διατάξεων και περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι αβάσιμοι. Κατ’ ακολουθίαν τούτων, ελλείψει άλλου λόγου αναιρέσεως για έρευνα, η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει τη με αρ. εκθ. 51/22-5-2015 αίτηση του Γ. Τ. του Χ. για αναίρεση της με αρ. 16987/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και.

Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 2015.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27 Ιανουαρίου 2016.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ