Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Στο τραπέζι οι δυσμενείς ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις

Οριστική “ταφόπλακα” στα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση με τις παρεμβάσεις στο εργασιακό υπό την ασφυχτική πίεση του ΔΝΤ.

Η 8μελής Επιτροπή των Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων πρόκειται να συναντηθεί με τους "κοινωνικούς εταίρους" αυτή την εβδομάδα προκειμένου να καταγράψει και τις θέσεις και να ακούσεις τις απόψεις τους για τρία φλέγοντα ζητήματα: την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων και όλες τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο. ΔΝΤ αλλά και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί πιέζουν για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων αλλά και ευρύτερες αλλαγές στην κατεύθυνση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και χαρακτηρίζουν τη ψήφισή τους ως προαπαιτούμενο της β΄αξιολόγησης το φθινόπωρο.

Οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο όπως στη Γαλλία που ο νέος εργασιακός νόμος κάνει απλή υπόθεση τις απολύσεις για τις επιχειρήσεις ,δεν ευνοούν αισιοδοξία για βελτιώσεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων

Στο τελευταίο προσύμφωνο των ευρωπαϊκών θεσμών με την ελληνική κυβέρνηση αναφέρεται ότι πρέπει να υπάρξει σεβασμός του νόμου 4172/2013,τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει , με σαφή αναφορά στο ζήτημα του κατώτατου μισθού.Αναφορά που ερμηνεύεται ακόμα ως παράθυρο για νέα μείωση του κατώτατου μισθού. Mάλιστα ,στο ίδιο κείμενο υπάρχει αναφορά ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν ρυθμίσεις που δεν είναι συμβατές με μια βιώσιμη αναπτυξη.

Οι θεσμοί υποστηρίζουν ότι η διαδικασία διαβούλευσης με μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων πρέπει να εξετάσει μια σειρά από τα υφιστάμενα πλαίσια της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, συνδικαλιστικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβάνοντας υπόψη τις βέλτιστες πρακτικές σε διεθνές επίπεδο και στην Ευρώπη. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης, από [Σεπτέμβριο] 2016 οι αρχές θα νομοθετησουν. «Οποιεσδήποτε αλλαγές στο πλαίσιο των πολιτικών για την αγορά εργασίας θα πρέπει να γίνει σε συνεννόηση και συμφωνία με τα θεσμικά όργανα. Αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή στις ρυθμίσεις του παρελθόντος πολιτικής που δεν είναι συμβατές με τους στόχους της προώθησης της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης» υπογραμμίζεται.

Σκληρή γραμμή για τις ομαδικές απολύσεις έχει και το ΔΝΤ.

Το Ταμείο υποστηρίζει ότι οι αλλαγές που έγιναν στην αγορά εργασίας το προηγούμενο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κατώτατο μισθο, ήταν το κλειδί για τη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. «Θα διατηρήσουμε αυτά τα επιτεύγματα και θα συμπληρώσουμε από τη νομοθεσία, ως προαπαιτούμενη δράση, περαιτέρω μεταρρυθμίσεις για να φέρουμε τις ομαδικές απολύσεις και τη συνδικαλιστικής δράσης, σύμφωνα με τη βέλτιστη πρακτική στην ΕΕ. Μέχρι το τέλος Δεκέμβριος 2016 Μάρτιος 2017 θα εισαγάγει μια απλοποιημένη και εξορθολογισμός Κώδικα Εργασίας για την αντιμετώπιση των αντιφάσεων εντός της εγχώριας νομοθεσίας και να φέρει το εργατικό δίκαιο, σύμφωνα με την ΕΕ και τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές.

Τα μέτρα που ζητούν οι θεσμοί να υιοθετηθούν και στη χώρα μας αφορούν μία σειρά από μείζονα ζητήματα, είναι:

1. Ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου των συνδικάτων έπειτα από 34 χρόνια και η αλλαγή του συνδικαλιστικού ν.1264/1982, ο οποίος διέπει τη λειτουργία όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων και ρυθμίζει το πλαίσιο λειτουργίας των συνδικαλιστών.

2. Αλλαγή του κανονιστικού - θεσμικού πλαισίου που υφίσταται σήμερα στις ομαδικές απολύσεις. Οι εκπρόσωποι των θεσμών εστιάζουν την προσοχή τους στην κατάργηση, ουσιαστικά, του ρόλου του υπουργού Εργασίας, ο οποίος εκ του νόμου έχει τη δυνατότητα να απορρίπτει τις προτεινόμενες ομαδικές απολύσεις όταν αυτές είναι περισσότερες από 30 τον μήνα ή αντιστοιχούν στο 6% του συνόλου των εργαζομένων σε επιχειρήσεις με περισσότερα από 150 άτομα.

3. Αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων για απεργίες από τις συνδικαλιστικές ενώσεις.

4. Αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για απεργία στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

5. Μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμό των αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες, καθώς και περιορισμό των προσώπων που δικαιούνται άδειες.

6. Δραστική μείωση των ημερών αδικαιολόγητης απουσίας συνδικαλιστή και ευθυγράμμιση με τα ισχύοντα για κάθε εργαζόμενο.

7. Δυνατότητα απόλυσης συνδικαλιστών για σπουδαίο λόγο.

8. Περιορισμό της συνδικαλιστικής προστασίας, κατάργηση της δυνατότητας παροχής προστασίας μέσω του καταστατικού των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς και μείωση του αριθμού των ιδρυτικών μελών μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης τα οποία σήμερα προστατεύονται από τον νόμο.

Πηγή: http://www.enikonomia.gr