Θ Ε Μ Α : «Παροχή διευκρινίσεων σχετικά με την πληρεξουσιότητα και την χρονική ισχύ των εξουσιοδοτήσεων»

Με αφορμή ερωτήματα που διατυπώνονται στην Υπηρεσία μας σχετικά με την πληρεξουσιότητα και τη χρονική ισχύ των εξουσιοδοτήσεων, θέτουμε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Για τα θέματα αντιπροσώπευσης και πληρεξουσιότητας ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 211 έως 225 του Αστικού Κώδικα (επισυνάπτονται).

Α. Πληρεξουσιότητα είναι η εξουσία αντιπροσωπεύσεως που παρέχεται με δικαιοπραξία [ΑΚ 216]. Οι πράξεις για τις οποίες παρέχεται η δυνατότητα να εκτελεστούν από τον αντιπρόσωπο προσδιορίζονται μέσα στο ίδιο το πληρεξούσιο έγγραφο.

Α1. Είδη πληρεξουσίων εγγράφων : Ανάλογα με το πόσο ευρεία είναι η δυνατότητα του αντιπροσώπου να πράττει για λογαριασμό του πληρεξουσιοδοτούντος, τα πληρεξούσια έγγραφα διαχωρίζονται σε γενικά και ειδικά.

Με το γενικό πληρεξούσιο έγγραφο παρέχεται στον αντιπρόσωπο ευρεία δυνατότητα δράσης (π.χ. η πληρεξουσιότητα που παρέχεται για όλες τις απαραίτητες ενέργειες κύριες και παρεπόμενες, για την έκδοση συνταξιοδοτικής απόφασης).

Με το ειδικό πληρεξούσιο έγγραφο η εξουσία του αντιπροσώπου περιορίζεται σε συγκεκριμένες πράξεις, οι οποίες καθορίζονται ρητά.

Α2. Παύση πληρεξουσιότητας : Η πληρεξουσιότητα παύει :

για λόγους γενικούς όπως : πλήρωση προθεσμίας, ή γεγονότος (υπό τη μορφή όρου),

για τους λόγους που προβλέπονται στον Αστικό Κώδικα, όπως ανάκληση, θάνατος ή δικαιοπρακτική ανικανότητα αυτού που έδωσε ή αυτού που έλαβε την πληρεξουσιότητα [ΑΚ 218, 223].

Η πληρεξουσιότητα επίσης παύει από τη στιγμή που περατώθηκε ή έννομη σχέση, στην οποία στηρίζεται, όπως είναι ιδίως η σύμβαση εντολής, εταιρίας, εργασίας.

Β. Εξουσιοδότηση : Δεν ρυθμίζεται άμεσα στον νόμο, είναι διαφορετική από την πληρεξουσιότητα, με την οποία συγγενεύει μόνο ως προς τη δομή και τη λειτουργία. Οι διατάξεις της πληρεξουσιότητας μπορούν να εφαρμοστούν κατ΄ αναλογία για την εξουσιοδότηση, όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Β1. Ισχύς της εξουσιοδότησης : Σύμφωνα με τα ως άνω άρθρα του Αστικού Κώδικα, δεν καθορίζεται συγκεκριμένο διάστημα ισχύος της εξουσιοδότησης προς τρίτο πρόσωπο, αλλά η εξουσιοδότηση εξαρτάται από το είδος της έννομης σχέσης για την οποία έχει δοθεί και κατ΄ επέκταση τη χρονική διάρκειά της. Εξουσιοδότηση που δόθηκε για την διεκπεραίωση συγκεκριμένης υπόθεσης, ισχύει μέχρι την περάτωση αυτής, ενώ θεωρείται ότι ισχύει και για τις επιμέρους ενέργειες οι οποίες ενδεχομένως απαιτούνται υπό την προϋπόθεση ότι οι ενέργειες αυτές περιγράφονται επαρκώς στο σώμα της εξουσιοδότησης και ότι ο ίδιος ο εξουσιοδοτών δεν θα έχει ανακαλέσει την εξουσιοδότησή του.

Σημείωση : Το έγγραφο της εξουσιοδότησης εκδίδεται για μία αιτία, επιδεικνύεται πάντοτε το πρωτότυπο, και σε κάθε περίπτωση πρέπει να φέρει όλα τα τυπικά στοιχεία της εγκυρότητάς της (δηλαδή να αναφέρονται ειδικώς οι ενέργειες για τις οποίες παρέχεται η εξουσιοδότηση, καθώς και το πρόσωπο το οποίο εξουσιοδοτείται, ιδιόχειρη υπογραφή του εκδότη, βεβαίωση γνήσιου υπογραφής).

Γ. Όσον αφορά την εκπροσώπηση των πολιτών στις Υπηρεσίες του ΙΚΑ ΕΤΑΜ από Δικηγόρους, εξακολουθούν να ισχύουν τα οριζόμενα στο υπ’ αριθμό Γ41/5/13-4-2010 έγγραφο της Διεύθυνσής μας.

Η Προϊσταμένη του Τμήματος

Γραμματειακής Υποστήριξης και Διοικητικής Μέριμνας

Ε.Δ.

Ο ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

Διονύσης Πατσούρης

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ

Άρθρο 211

Άμεση αντιπροσώπευση

Δήλωση βούλησης από κάποιον (αντιπρόσωπο) στο όνομα άλλου (αντιπροσωπευομένου) μέσα στα όρια της εξουσίας αντιπροσώπευσης ενεργεί αμέσως υπέρ και κατά του αντιπροσωπευομένου. Το αποτέλεσμα αυτό επέρχεται είτε η δήλωση γίνει ρητά στο όνομα του αντιπροσωπευομένου είτε συνάγεται από τις περιστάσεις ότι έγινε στο όνομά του.

Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται αναλόγως και όταν η δήλωση της βούλησης απευθύνεται προς τον αντιπρόσωπο.

Άρθρο 212

Ερμηνευτικός κανόνας

Αν δεν μπορεί να διαγνωστεί ότι κάποιος ενεργεί στο όνομα άλλου, θεωρείται ότι ενεργεί στο δικό του όνομα.

Άρθρο 213

Ικανότητα αντιπροσώπου

Όποιος έχει περιορισμένη δικαιοπρακτική ικανότητα μπορεί να επιχειρήσει δικαιοπραξία ως αντιπρόσωπος άλλου.

Άρθρο 214

Στοιχεία που κρίνονται από τον αντιπρόσωπο

Τα ελαττώματα της βούλησης, η γνώση ή υπαίτια άγνοια ορισμένων περιστατικών καθώς και η επίδρασή τους στη δικαιοπραξία κρίνονται από το πρόσωπο του αντιπροσώπου.

Άρθρο 215

Αν ο αντιπρόσωπος ενέργησε σύμφωνα με ορισμένες οδηγίες του αντιπροσωπευομένου, δεν μπορεί ο αντιπροσωπευόμενος να επικαλεστεί την άγνοια του αντιπροσώπου για περιστατικά που ο ίδιος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει.

Άρθρο 216

Πληρεξουσιότητα

Η εξουσία αντιπροσώπευσης παρέχεται με τη σχετική δικαιοπραξία (πληρεξουσιότητα).

Άρθρο 217

Η πληρεξουσιότητα μπορεί να δοθεί με δήλωση προς τον εξουσιοδοτούμενο ή προς τον τρίτο, με τον οποίο επιχειρείται η δικαιοπραξία.

Εφόσον δεν συνάγεται κάτι άλλο, η δήλωση υποβάλλεται στον τύπο που απαιτείται για τη δικαιοπραξία την οποία αφορά η πληρεξουσιότητα.

Άρθρο 218

Ανάκληση πληρεξουσιότητας

Η πληρεξουσιότητα παύει με ανάκληση. Η παραίτηση από το δικαίωμα της ανάκλησης είναι άκυρη, εφόσον η πληρεξουσιότητα αφορά αποκλειστικά το συμφέρον του αντιπροσωπευομένου.

Άρθρο 219

Η ανάκληση της πληρεξουσιότητας γίνεται με δήλωση προς τον πληρεξούσιο ή τον τρίτο.

Άρθρο 220

Η πληρεξουσιότητα που δόθηκε με συμβολαιογραφικό έγγραφο ανακαλείται μόνο κατά τον ίδιο τύπο.

Άρθρο 221

Αν η πληρεξουσιότητα δόθηκε με δήλωση προς τον τρίτο, η δήλωση ανάκλησης γίνεται μόνο προς αυτόν.

Άρθρο 222

Παύση της πληρεξουσιότητας

Η πληρεξουσιότητα, εφόσον δεν συνάγεται το αντίθετο, παύει από τη στιγμή που περατώθηκε η έννομη σχέση στην οποία στηρίζεται, όπως είναι ιδίως η σύμβαση εντολής, εταιρίας, εργασίας.

Άρθρο 223

Η πληρεξουσιότητα, εφόσον δεν συνάγεται το αντίθετο, παύει με το θάνατο ή τη δικαιοπρακτική ανικανότητα αυτού που έδωσε ή αυτού που έλαβε την πληρεξουσιότητα.

Άρθρο 224

Δικαιοπραξία μετά την παύση

Δικαιοπραξία που επιχειρήθηκε μετά την παύση της πληρεξουσιότητας από πληρεξούσιο που αγνοούσε την παύση ισχύει υπέρ και κατά του αντιπροσωπευομένου ή των καθολικών του διαδόχων, εκτός αν ο τρίτος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την παύση της πληρεξουσιότητας.

Άρθρο 225

Αν ο πληρεξούσιος κατά την επιχείρηση της δικαιοπραξίας με τον τρίτο γνώριζε ότι η πληρεξουσιότητα είχε πάψει, αν ο αντιπροσωπευόμενος που επικαλείται κατά του τρίτου την παύση αυτή, μπορεί κατά τις περιστάσεις υποχρεωθεί σε εύλογη αποζημίωσή του, αν του ήταν εύκολο να έχει γνωστοποιήσει την παύση στον τρίτο.