ΥΠ. ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Πέμπτη, 16 Οκτωβρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χαιρετισμός του Υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Νίκου Δένδια στην εκδήλωση του Ελληνικού Συλλόγου Αποφοίτων LSE

O Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Νίκος Δένδιας, απηύθυνε χθες το βράδυ χαιρετισμό στην εκδήλωση του Ελληνικού Συλλόγου Αποφοίτων LSE, σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας.

Κατά τον χαιρετισμό του ο κ. Δένδιας ανέφερε:

Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε, όντας και ο ίδιος απόφοιτος του LSE, προκειμένου να εξηγήσω το τι κάνουμε και πως βλέπουμε τα πράγματα.

Νομίζω ότι μπορούμε να αποφύγουμε τον τύπο μιας συνηθισμένης πολιτικής ομιλίας και να πάμε κατευθείαν στην ουσία, για το που δηλαδή βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία και τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τα πράγματα.

Καταρχήν, ξέρουμε όλοι ότι περάσαμε μια εξαιρετικά επώδυνη κρίση έξι ετών. Έχουμε αντιμετωπίσει τα δίδυμα ελλείμματα, βρισκόμαστε σε μια καμπή, περνάμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης φέτος, 0,9%, ενώ οι υπολογισμοί είναι ότι το 2015 θα πάμε στο 2,9%. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό. Υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλουν για το 2,9% το 2015, θα σας πω όμως μερικά στοιχεία που στηρίζουν την βεβαιότητα αυτής της πρόβλεψης.

Πετύχαμε επίσης μια εξαιρετική συμφωνία με την ΕΕ, όσον αφορά το νέο ΕΣΠΑ. Μπορούμε να συνεχίσουμε τον ρυθμό απορρόφησης πόρων, χωρίς καμία διαδικασία ένταξης όπως συνήθως γίνεται και η οποία θα πήγαινε τα έργα στο 2016. Αυτό θα γίνει αμέσως, κυριολεκτικά από αύριο το πρωί - η εγκύκλιος υπεγράφη σήμερα – και θα δώσει στην ελληνική οικονομία μέχρι το τέλος του 2015 4,2 δις ευρώ.

Επίσης, από το τέλος της προηγούμενης περιόδου 2007-2013, αφενός έχουμε φτάσει στο 84,5% - και έχουμε να δαπανήσουμε και θα τα δαπανήσουμε όλα μέχρι το τέλος του 2015 πάλι γύρω στα 4,5 δις ευρώ. Αφετέρου έχουμε 2,9 δις ευρώ από phasing, δηλαδή από έργα που συνεχίζονται κατά φάσεις. Αυτό δηλαδή συνολικά μας δίνει 12 δις ευρώ ρευστότητα στην ελληνική οικονομία μέσα σε 14 μήνες. Το ποσό για τα δικά μας δεδομένα είναι τεράστιο. Γιατί και μόνο αυτό, μοχλευόμενο με έναν συντηρητικό συντελεστή επί 2, μπορεί να εξηγήσει ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους και από το προβλεπόμενο 2,9%.

Υπάρχουν λοιπόν αισιόδοξες προοπτικές. Αλλά θα θελα να σας πω και μια άλλη εικόνα, στην οποία θα θελα να συμφωνήσουμε.

Θα σας πω τρεις άλλους αριθμούς: Ανεργία. Η ανεργία έχει πέσει περίπου 2% αλλά παραμένει εξαιρετικά υψηλή, στο 25%, 24,6-7%, που είναι τεράστιο ποσοστό. Στους νέους ανθρώπους άνω του 50%, εξωφρενικό, στα όρια της κοινωνικής κρίσης.

Εξαγωγές σε σχέση με τις εισαγωγές: Αν βγάλουμε τους άδηλους πόρους, 1 προς 3. Επικίνδυνο. Και, το χειρότερο για εμένα από όλα και αφορά το πώς βλέπετε τα πράγματα, αν καλά υποθέτω είναι η Καινοτομία. Η Καινοτομία συμμετέχει στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μόνο κατά 0,46%. Στατιστικά ασήμαντο. Τι μας δείχνουν αυτοί οι κακοί αριθμοί; Αν δεν συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις, για να μην πω αν δεν εμβαθύνουμε τις μεταρρυθμίσεις, η χώρα είναι πάρα πολύ εύκολο να γυρίσει πίσω. Να ξανακυλήσει. Διότι έχουν αντιμετωπιστεί πάρα πολλά συμπτώματα της ασθένειας, αλλά ακόμα μέσα στη ρίζα της ελληνικής οικονομίας, αν θέλετε ακόμα στη ρίζα της ελληνικής κοινωνίας, η ίδια η ασθένεια παραμένει και υπάρχει. Και η ασθένεια αν μου επιτρέπετε να πω την προσωπική μου άποψη είναι η μόνη και βασική αντίληψη ότι όλα πηγάζουν από και δια του κράτους. Και μπορούμε αναπτύσσοντας το κράτος και παρεμβαίνοντας στον τομέα της ζήτησης αντί της προσφοράς να θεραπεύσουμε τα προβλήματα. Αυτό κατά την άποψή μου δεν είναι έτσι.

Τι προτείνουμε; Γιατί δεν είμαι σε μια θέση για να κάνω διαπιστώσεις. Όποιος μετέχει στην κυβέρνηση οφείλει να δρα και να κρίνεται από τα πράξεις του, από αυτά που επιτυγχάνει και αυτά που δεν επιτυγχάνει.

Δυο διαφορετικές αντιμετωπίσεις, η μια μακροπρόθεσμη, η άλλη λιγότερη μακροπρόθεσμη. Η μακροπρόθεσμη: Πιστεύουμε από ότι τις μετρήσεις που έχουμε ότι η χώρα χρειάζεται άνω των 100.000 νέων επιχειρήσεων. Πρέπει λοιπόν να ενθαρρύνουμε την επιχειρηματικότητα. Αλλά ιδεολογικά, στην Ελλάδα το επιχειρείν αντιμετωπίζεται για δεκαετίες αρνητικά. Οτιδήποτε είναι επιχείρηση κέρδους ακούγεται στραβά. Οτιδήποτε είναι δημόσιο ακούγεται καλό. Ένα πράγμα λέω πάντοτε, προσπαθώ να το περάσω και στην κοινωνία, επειδή έχουμε κάνει μια ιστορική σύγχυση στη χώρα: Το συμφέρον του δημοσίου δεν ισούται με το δημόσιο συμφέρον. Το επιχειρείν αφορά το δημόσιο συμφέρον, όχι κατ’ ανάγκη το συμφέρον του δημοσίου, αν και εγώ πιστεύω ότι είναι και προς το συμφέρον του δημοσίου. Για να διευκολύνουμε λοιπόν την επιχειρηματικότητα πρέπει πρώτα ιδεολογικά να την αποκαταστήσουμε. Από κει και πέρα πρέπει όμως να κάνουμε και κάποια πολύ πιο πρακτικά πράγματα.

Να είναι εύκολο να κάνεις μια επιχείρηση, για να το πούμε απλά. Εμείς σχεδιάζουμε μέχρι το τέλος αυτού του χρόνου, να έχουμε καταργήσει το 70% των απαιτούμενων διαδικασιών αδειοδοτήσεων έναρξης ή λειτουργίας των επιχειρήσεων, μέσω μιας πρωτοποριακής μεθόδου που συζητάμε με την Παγκόσμια Τράπεζα, με στατιστική απεικόνιση των δεδομένων κινδύνου για την κοινωνία σε τρεις κατηγορίες: Η μία κατηγορία περιλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας και δεν χρειάζεται καμία αδειοδότηση, απολύτως καμία. Όλα τα περίπτερα στην Ελλάδα μπορούν να δουλεύουν χωρίς άδεια, η κοινωνία δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από αυτή και από πολλές άλλες δραστηριότητες.

Μία άλλη κατηγορία, η οποία είναι περίπου το 20% της οικονομικής δραστηριότητας, μπορεί να αδειοδοτείται, να καταθέτει φάκελο και να ελέγχεται δειγματοληπτικά.

Και μόνο το 10% της σημερινής οικονομικής δραστηριότητας είναι απαραίτητο για την κοινωνία να αδειοδοτείται προκαταβολικά. Κανείς δεν θα ήθελε ποτέ να λειτουργεί ένας πυρηνικός αντιδραστήρας με βάση μόνο μια υπεύθυνη δήλωση και έναν φάκελο με έγγραφα. Το τελείως αντίθετο του περιπτέρου.

Από κει και πέρα, θέλουμε να ελαττώσουμε την γραφειοκρατία σε όλο τον ευρύτερο τομέα της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Είτε αυτό είναι η σύσταση μιας εταιρείας είτε το καταστατικό μιας ανώνυμης εταιρείας, θα γράφει μέσα τι επιτρέπεται.

Αν δείτε το αγγλικό Company Act είναι περίπου το 1/10 ενός καταστατικού ελληνικής ΑΕ. Υπάρχουν πάρα πολλά διεθνή πρότυπα που μπορούμε να αντιγράψουμε με εξαιρετική επιτυχία. Και για να μην πολυλογώ, πρέπει να έρθουμε στην καινοτομία για να δημιουργήσουμε φιλικό οικοσύστημα. Η καινοτομία δεν επιβάλλεται, δεν διδάσκεται από πάνω προς τα κάτω, δεν οριοθετείται. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε ένα συνολικό πλαίσιο θεσμών, μέσα σε εισαγωγικά, που θα της επιτρέψουν να ανθίσει. “Incubators”, “business angels”, “seed capital”, όροι γνωστοί σε εσάς, είναι αρκετά άγνωστοι στην Ελλάδα.

Φανταστείτε έναν νέο άνθρωπο, του οποίου ο πατέρας δεν έχει διαμέρισμα για να το προσημειώσει, δεν έχει χρήματα να προσφέρει ως εγγύηση, έχει όμως μια εξαιρετική ιδέα και την έχει πάει στο γραφείο μεταφοράς ενός ελληνικού πανεπιστημίου και ζητά βοήθεια για να μετατρέψει την ιδέα σε προϊόν και το προϊόν σε εμπορεύσιμο αγαθό, που να μπορεί να το βγάλει στην αγορά και να το εξάγει. Φανταστείτε τι έχει να αντιμετωπίσει, φανταστείτε τη στιγμή που ένα νέο παιδί 22 χρονών περνάει το κατώφλι μιας τράπεζας, χωρίς να έχει δικά του χρήματα, χωρίς να έχει λογαριασμό, χωρίς να έχει περιουσία, πηγαίνει στον διοικητή του υποκαταστήματος καταστήματος και λέει «με συγχωρείτε έχω μια πάρα πολύ καλή ιδέα, μήπως έχετε τη δυνατότητα να με χρηματοδοτήσετε παρακαλώ;». Εξαρτάται από την ευγένεια του διευθυντή του υποκαταστήματος της τράπεζας πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να φύγει χωρίς λάβει ότιδήποτε.

Αυτά όλα μπορούμε να τα θεραπεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε τα διαρθρωτικά ταμεία για να τα θεραπεύσουμε. Και πρέπει να σας πω ότι τα χρήματα δεν είναι πολλά. Έχουμε σπαταλήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε άχρηστες υποδομές στη χώρα, σε κτίρια δεξιά και αριστερά, όταν μπορούμε με ελάχιστες δεκάδες εκατομμύρια να κάνουμε τεράστια διαφορά. Και αυτά είναι χρήματα που μοχλεύονται γιατί παρακρατάμε τα royalties και επιστρέφονται. Μπορούμε να αλλάξουμε συνολικά την ελληνική οικονομία.

Χρησιμοποιούμε τα παραδείγματα των transfer offices των βρετανικών και των αμερικανικών πανεπιστημίων, έχουμε ζητήσει και από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου να μας παράσχει τεχνογνωσία. Έχουμε συνεργασία με τον οργανισμό YOZMA, τον οργανισμό που μετέτρεψε το Ισραήλ από τη δεκαετία του 70 που ήταν μια αγροτική οικονομία των κιμπούτς σε μια εκπληκτική εξαγωγική βιομηχανία ηλεκτρονικών. Έχουμε κάνει έναν οδικό χάρτη με βήματα που θα αρχίσουν να υλοποιούνται τους μήνες που έρχονται.

Πρέπει να σας πω πως ό,τι σας λέω δεν είναι μακροπρόθεσμο. Ο ορίζοντας είναι ο Ιούνιος του 2015. Και καταλήγω στο ότι θα αλλάξουμε τελείως το πτωχευτικό δίκαιο, την αντιμετώπιση που υπάρχει για την πτώχευση. Αντιμετωπίζουμε δηλαδή εξαιρετικά θετικά το ρίσκο, θέλουμε να πείσουμε την νέα γενιά των Ελλήνων ότι αξίζει να επιχειρεί. Αν δεν τα καταφέρει και εφόσον έντιμα προσπάθησε, υπάρχει και δεύτερη ευκαιρία. Η λογική του ότι επειδή όντως μια φορά δεν τα κατάφερε πρέπει για πάντα να βγει από την αγορά και να τον βάλουμε τιμωρημένο σε έναν Τειρεσία και να μην μπορεί ποτέ να πάρει ξανά στα χέρια του ένα μπλοκ επιταγών, είναι μια αντιμετώπιση που δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Άλλωστε είναι μια αντιμετώπιση που δεν βρίσκει κανείς πουθενά αλλού στον κόσμο. Το ρίσκο πρέπει να ενθαρρύνεται, όχι να τιμωρείται.

Να σας πω ένα απλό παράδειγμα από την αντίληψη του Πτωχευτικού Δικαίου που υπάρχει στο υφιστάμενο δίκαιο, ή σε κάθε περίπτωση που υπήρχε στην χώρα μέχρι την αναθεώρηση του Πτωχευτικού Δικαίου το 2007, τότε δηλαδή που τουλάχιστον τις ακρότητες τις μαζέψαμε λίγο.

Μέχρι το 2007 ο «πτωχός» μπορούσε να τιμωρείται με στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, η μετεξέλιξη δηλαδή σήμερα του θεσμού της δουλείας στο Ρωμαϊκό Δίκαιο. Παύει να είναι πολίτης. Πας λοιπόν να κάνεις μια επιχείρηση, δεν σου πάνε καλά τα πράγματα, και ποια είναι η συνέπειά σου, χάνεις τα πολιτικά σου δικαιώματα. Το σχέδιο το έχουμε ήδη έτοιμο και έχουμε αρχίσει να συζητάμε και με την Τρόικα, ένα νέο Πτωχευτικό Δίκαιο αλλά και ένα Πτωχευτικό Δίκαιο των ιδιωτών, το οποίο δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα στην Ελλάδα. .

Έρχομαι λοιπόν τώρα στα θέματα της ρευστότητας. Η οικονομία χρειάζεται χρήμα και νομίζει ότι συμφωνούνε όλοι σε αυτό. Τα προβλήματα τα διακρίνουμε σε 3 διαφορετικά σημεία. Καταρχήν τα προβληματικά δάνεια, τα NPLs. Εκεί κάνουμε την μεγαλύτερη προσπάθεια αναδιάρθρωσης ιδιωτικού χρέους που έχει γίνει ποτέ στην ανθρωπότητα, το οποίο δεν έχει γίνει κατανοητό. Επειδή ο όρος «κόκκινα δάνεια» εξάπτει τη λαϊκή φαντασία και περισσότερο τα Μέσα Ενημέρωσης σε αυτό αναφέρονται, δεν έχει δοθεί αντίστοιχη σημασία στο σκέλος της αναδιάρθρωσης των ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν κόκκινα δάνεια. Το συνολικό αντικείμενο αυτής της ρύθμισης υπερβαίνει τα 60-70 δις ευρώ και εφόσον τα καταφέρουμε, - και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε - θα είναι κάτι που θα παραδίδεται και θα διδάσκεται στην Ευρώπη και στον κόσμο τα χρόνια που έρχονται.

Το δεύτερο έχει να κάνει με τις επιχειρήσεις των οποίων τα χρέη επιβαρύνονται περισσότερο λόγω των υψηλών επιτοκίων της κρίσης, καθώς δανείστηκαν κατά την κρίση με 8-12%. Εκεί έχουμε κάνει μια πολλή μεγάλη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για να μπορέσουμε να επιδοτήσουμε τα επιτόκια με 2-3 μονάδες και πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε. Έχουμε πετύχει να έχουμε εξαιρετικές συμμαχίες, με τον κ. Σόιμπλε, τον κ. Γκάμπριελ, τον κ. Σαπέν, ελπίζω να συναριθμήσουμε τον κ. Γιούνγκερ τις επόμενες μέρες μεταξύ των συμμάχων μας, θα είναι κάτι εξαιρετικό που θα καταφέρει η Ελλάδα και ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Το τρίτο είναι στις νέες επιχειρήσεις, στις νέες προσπάθειες. Εκεί έχουμε καταρχήν φτιάξει ένα υπόδειγμα που λέγεται Institution for Growth, με γερμανική βοήθεια και χρήματα. Αν αυτό λειτουργήσει σωστά, ελπίζουμε να ξεκινήσει να δουλεύει τον Νοέμβριο. Από εκεί και πέρα θα το μετατρέψουμε σε μια αναπτυξιακή τράπεζα υπό την μορφή όχι του retail banking αλλά fund of funds η οποία θα μπορεί αντιμετωπίσει τα market failures και να βοηθήσει την οικονομία εκεί που χρειάζεται. Μπορούμε και έχουμε τα χρήματα να το κάνουμε.

Καταλήγω: Νομίζω ότι ζούμε σε εξαιρετικά περίεργους και ενδιαφέροντες καιρούς. Και έχουμε μια τεράστια δυνατότητα να αλλάξουμε τα πράγματα και να παραδώσουμε σε εσάς, στην επόμενη γενιά, ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο οικονομίας. Τελείως διαφορετικό. Ένα μοντέλο που θα έχει θεραπεύσει όλες τις αιτίες που μας έφεραν εδώ.

Όμως για να το καταφέρουμε αυτό χρειάζεται κάτι απολύτως βασικό, πρωτόλειο. Να συμφωνήσουμε ποιες είναι οι αιτίες που μας έφεραν εδώ. Να μην εκλαμβάνουμε το σύμπτωμα της κρίσης ως αιτία της κρίσης. Αυτό απαιτεί από την ελληνική κοινωνία που πολέμησε πάρα πολύ για να βγει από αυτή την κρίση, ευθυκρισία και διαύγεια την εποχή που πάσχει από μεταρρυθμιστική κόπωση.

Σε εσάς όμως που είσαστε άνθρωποι που είχατε την ευκαιρία στη ζωή σας να έρθετε σε επαφή με μια ξένη, σημαντική κουλτούρα, και με ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό ίδρυμα που σας έδωσε νομίζω τον τρόπο και τα φώτα να βλέπετε τα πράγματα με μεγαλύτερη διαύγεια και από μεγαλύτερο ύψος και απόσταση, σε εσάς λοιπόν πέφτει ένα πολύ μεγαλύτερο καθήκον: Να βοηθήσετε την ελληνική κοινωνία να δει καθαρά μπροστά, το συμφέρον της και το συμφέρον των παιδιών μας.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Από το Γραφείο Τύπου