Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Δυνατότητα υπαγωγής στο άρθρο 99 ακόμη και για τους μισθωτούς

ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΖΩΡΤΖΗ

Την αναμόρφωση του πτωχευτικού νόμου που ισχύει για τις επιχειρήσεις, έτσι ώστε να μπορούν να ενταχθούν και φυσικά πρόσωπα χωρίς εμπορική δραστηριότητα, δηλαδή μισθωτοί, επεξεργάζεται το υπουργείο Ανάπτυξης σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η πρόθεση αποτελεί μέρος της γενικότερης προσπάθειας της κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα συνολικό πλέγμα προστασίας των νοικοκυριών που είναι σε αποδεδειγμένη αδυναμία να αποπληρώσουν τις οφειλές τους, δίνοντάς τους την ευχέρεια να απαλλαγούν από τα χρέη τους, οριστικά.

Σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης Νίκο Δένδια, η όλη πρωτοβουλία βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, καθώς απαιτεί περαιτέρω επεξεργασία και μελέτη, αλλά στόχο έχει να αναγνωρίσει και στον ιδιώτη –όπως στον επιχειρηματία– το δικαίωμα της αποτυχίας ή του λάθους, δίνοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία. Με βάση αυτό το σκεπτικό, τα φυσικά πρόσωπα, όπως και τα νομικά, θα είναι σε θέση να αναλάβουν περαιτέρω ρίσκο, ενισχύοντας τη θέση τους στην οικονομία, καθώς θα μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή χωρίς να καταδιώκονται από λάθη του παρελθόντος. Οπως επισήμανε σε δηλώσεις του ο κ. Δένδιας, η δυνατότητα ένταξης στο πτωχευτικό δίκαιο και των φυσικών προσώπων ακόμη και αν αυτοί δεν ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, θα αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο για την προστασία του καλόπιστου δανειολήπτη, που σύμφωνα με τον ίδιο θα πρέπει να προστατευθεί με βάση ρυθμίσεις που θα αποτελέσουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Στις ίδιες δηλώσεις ο υπουργός Ανάπτυξης άφησε ανοιχτό το θέμα της παράτασης της προστασίας για την πρώτη κατοικία από πλειστηριασμούς, το οποίο, όπως είπε, μπορεί μετά και την αλλαγή του πτωχευτικού δικαίου να μην έχει πρακτική χρησιμότητα για την πλειονότητα των δανειοληπτών, πλην ενδεχομένως παρέμβασης για κάποια ειδική ομάδα.

Να σημειωθεί ότι ο πτωχευτικός νόμος (3588/2007) ισχύει σήμερα μόνο για εμπόρους, Α.Ε., ΕΠΕ, Ο.Ε. και τα άλλα νομικά πρόσωπα που έχουν την εμπορική ιδιότητα (π.χ. συνεταιρισμούς) και εξαιρεί τα φυσικά πρόσωπα, για τα οποία ισχύει το πτωχευτικό δίκαιο για ιδιώτες, δηλαδή ο γνωστός νόμος Κατσέλη. Η διαφορά του πτωχευτικού νόμου για τις επιχειρήσεις είναι ότι στη ρύθμιση του χρέους μπορούν να ενταχθούν όχι μόνο οι οφειλές προς τις τράπεζες ή τους ιδιώτες, αλλά και οφειλές προς το Δημόσιο, σε αντίθεση με τον νόμο Κατσέλη για τα φυσικά πρόσωπα, που επιτρέπει την ένταξη μόνο των οφειλών προς τράπεζες και ιδιώτες. Στοιχείο προβληματισμού αποτελεί, άλλωστε, η συμφόρηση που έχει σημειωθεί από τη μαζική προσφυγή στον νόμο Κατσέλη, μέσα από την κατάθεση 130.000 αιτήσεων για ένταξη στον νόμο, που παραπέμπουν σε δικάσιμο ακόμη και μετά το 2015.

Στο πλαίσιο του πτωχευτικού δικαίου για τις επιχειρήσεις, ο νόμος ορίζει ότι το Δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, δημόσιες επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, φορείς κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης μπορούν να συναινούν σε μείωση των απαιτήσεών τους κατά του οφειλέτη με τους ίδιους όρους που θα μείωνε τις απαιτήσεις του υπό τις αυτές συνθήκες ιδιώτης δανειστής, καθώς και να παραιτούνται από προνόμια και εξασφαλίσεις ενοχικής ή εμπράγματης φύσεως. Το περιεχόμενο της συμφωνίας με τους δανειστές είναι ελεύθερο και μπορεί να οδηγεί σε μείωση των απαιτήσεων, σε παράταση του χρόνου εξόφλησης ή σε άλλες διευκολύνσεις, σε μετατροπή του χρέους σε μετοχές που λαμβάνουν οι δανειστές, σε ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη προς ικανοποίηση των χρεών κ.λπ.

Με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του νομικού προσώπου εξαντλείται και η υποχρέωσή του έναντι των δανειστών ή των οφειλετών του, οι οποίοι δεν μπορούν σε μεταγενέστερο χρόνο να εγείρουν απαιτήσεις, ακόμη και αν ο οφειλέτης αποκτήσει στο μέλλον περιουσία.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/